,

On April 24, Thousands to Protest Genocide Denial at LA Turkish Consulate

Thousands across California will converge on the Turkish Consulate in Los Angeles (6300 Wilshire Boulevard) on Saturday April 24 at 4pm to demonstrate for an end to Turkey’s 95 year campaign of genocide denial and the recognition of the Armenian Genocide by the United States.

Organized by the Armenian Youth Federation, this year’s protest will come on the 95th anniversary of the Armenian Genocide and will converge with global expectations on both the US House of Representatives and President Barack Obama to finally hold Turkey accountable for its crimes against the Armenian people.

On March 4, the Foreign Affairs Committee of the US House of Representatives voted to approve a resolution recognizing the Armenian Genocide. H.Res.252.

The resolution, which calls on Obama to recognize the Genocide, passed committee with a narrow margin and waits to be introduced to the full House of Representatives for a final vote.

H.Res.252 has faced unprecedented opposition by the Turkish government, which has mounted a multi-pronged campaign to stifle the bill.

This April 24, on the 95th anniversary of the Genocide, Armenian Americans will protest against Turkey’s effort to impose a gag-rule on the United States and show, once again, the resolve of Armenian-Americans to continue their struggle for justice, recognition and reparations.

For more information, please visit Facebook Event page by clicking HERE


BUS SCHEDULE

Buses will be provided from the following locations:

Hollywood:
Pilibos Armenian School
1615 North Alexandria Ave. Los Angeles CA

Pasadena
Pasadena Armenian Center
2242 E. Foothill Blvd. Pasadena CA

Glendale
St. Mary’s Church
500 South Central Ave. Glendale CA

San Fernando Valley
Ferrahian Armenian School
5300 White Oak Ave. Encino CA.

Montebello
Holy Cross Armenian Apostolic Church
900 W. Lincoln Ave. Montebello, CA

Orange County
Orange County Armenian Center
5305 W. McFadden Santa Ana, CA

Buses will leave at 2:30 PM Sharp from all locations.
For more information, call 818-507-1933

/0 Comments/by

‘Yes We Have’: Stories of Armenian-American Discoveries

Book Review By Ani Nalbandian

Stepan Partamian’s “Yes We Have” is not a single story but a compilation of various stories about the incredible Armenians who changed American history through their inventions, discoveries and talents. Partamian compiled over one hundred stories of influential Armenian-Americans starting from the first Armenian colonists who settled in Jamestown.

The multi-faceted Partamian is also the founder of the Armenian Arts Fund, which encourages people to enhance their artistic ability in various ways. He is perhaps best known as a flamboyant and controversial daytime talk show host.

When opening to the first page of the book I was stunned to see a picture of President Obama instead of a picture of the author or a famous Armenian. Under the picture of 44th President of the United States, Barrack Obama, was a section of his April 24th Armenian Genocide commemoration speech. In his speech he states, “The United States of America is a far richer country because of the many Americans of Armenian descent who have contributed to our society…” This first page set a very nationalistic and enthusiastic tone to the rest of the book.

“Yes We Have” includes stories of inventors, musicians, actors and actresses, businessmen and women, war heroes, politicians, scientists, and authors. I found myself learning about countless amazing contributions to American society made by Armenian-Americans.

This is an attention grabbing, page-turner that is very successful in keeping the reader’s attention because it not only includes well known Armenian-Americans’ stories, but also the lesser-known influential Armenians such as Luther G. Simjian who invented the ATM machine.

I would have to say this book was a complete joy to read and I guarantee everyone and anyone who reads it will be surprised and gratified by the incredible things Armenians have contributed to America, I know I was.

/0 Comments/by

Հայ- Թուրք Բանակցութեան Մասին

Ռազմիկ Հարուն

Աշխարհի տարածքին գոյութիւն ունեցող բարդ եւ առկախ հակամարտութիւնները լուծելու համար հզօր պետութիւնները կը նախընտրեն դիւանագիտութեան ուղիով փոխադարձաբար ընդունելի արդիւնք ձեռք բերել պատերազմի տանող քայլերու դիմելու փոխարէն:

Թէ ինչո՞ւ այդպէս է՝ պարզ է. թէեւ պատերազմով կարելի է ոեւէ հարց իր լուծումին յանգեցնել սակայն այդ միջոցը յաւելեալ թշնամութիւն կը ստեղծէ ինչ որ մնայուն խաղաղութիւն հաստատելու ճիգերը ատելութեամբ կը թունաւորէ: Այս գլխաւոր պատճառին կողքին կան նաեւ աւելի անմիջական մտահոգութիւններ ինչպէս՝ պատերազմի բերումով տնտեսութեան տկարացումը, տեղացի ժողովուրդին վերաբերմունքը եւ անոնցմէ նուազ ազդեցութեամբ միջազգային կարծիքը եւլն: Պատմութիւնը բազմաթիւ օրինակներով կու գայ փաստելու որ լոկ լայնածաւալ զինուորական գործողոթիւններով կերտուած խաղաղութիւնը խորքին մէջ մակերեսային եւ ժամանակաւոր է:

Աշխարհին շուրջ կը տեսնենք անբարեացակամ պետութիւններու միջեւ խորունկ հակասութիւնները՝ ըլլան անոնք սառած կամ այժմէական հարցեր, դիւանագիտութեան բովով նախ մեղմացնել ու ապա լուծել: Հնդկաստանը հրաժարեցաւ Փաքիստանին մարտական ուժով պատասխանել 2008ին Մումպայի մէջ տեղի ունեցած ոճիրներէն ետք: ՆԱԹՕ-ի գերպետութիւնները կ’աճապարեն Հիւսիսային Քորիային ետ բանակցութեան սեղանին շուրջ բերել: Աֆղանիստանի մէջ զօրավարներուն չափ զբաղուած են դիւանագետները: Անշուշտ բացառութիւններ կան՝ Սրի Լանքայի կառավարութիւնը պարտութեան մատնեց եւ գրեթէ ոչնչացուց Թամիլ Վագրերը որ կղզիին հիւսիսային տարածքին մէջ տարիներով պայքար մղեցին կառավարութեան ընդդէմ: Կը թուի որ պատերազմով հարց մը վերջնականապէս լուծելը կը նշանակէ հակառակորդը բնաջնջել: Բարեբախտաբար այնպիսի օրինակները քիչ են: Ամենայնդէպս աշխարհին մէկ ծայրէն միւս ծայրը պետութիւնները սկսած են իրենք զիրենք հարց տալ թէ՝ ե՞րբ բանակցիլ թշնամիին հետ:

Շատ դժուար է յաջող բանակցութիւն տանելու պատեհ պայմանները նախապես ճշդել: Ան հազար ու մէկ խանգարումներու ենթակայ է: Եզերքին վրայ անվնաս երեւցող մանրամասնութիւն մը կրնայ սուր հակասութիւն մէջտեղ բերել, ինչպէս որ եղաւ Հոկտեմբերի առաջին շաբթուայ ընթացքին Հայ-Թուրք յարաբերութիւններու բնականոնացման նախապայմաններուն նկատմամբ Հայկական սփիւռքի ունեցած դրսեւորումով: Շատ անգամ անզուսպ եւ ծայրայեղ տարրերու անկարգապահութիւնը պատճառ կը դառնայ կարավարութիւնները զիրար անտեսելու եւ կռիւներու շարունակութեան, ինչպէս որ յաճախ կը պատահի Պաղեստինցիներուն եւ Հրեաներուն միջեւ: Թերեւս զինեալ բախումներու կասեցումը ամէնէն հասարակ նախապայմանն է որմով կառավարութիւնները կ’արժեւորեն դիւանագիտութեան տարողութիւնը անհամաձայնութիւնը վերացնելու գործին մէջ. բայց միակը չէ:

Այս տարուայ սկիզբին Իսրայելը յայտարարեց որ պատրաստ էր Պաղեստինեան իշխանութեան հետ բանակցիլ միայն երբ ան պաշտօնապէս ճանչնայ Իսրայելը որպէսզ Հրեական պետութիւն: Միացեալ Նահանգները Պարսկաստանէն կը պահանջէ ադոմական ուժի ստեղծման գործընթացին սառեցումը նախքան խօսակցութեան վերսկսումը: Երբեմն ալ կառավարութիւններ անգիտակցաբար նախապայմաններ կը պարտադրէն իրենք իրենց վրայ, օրինակի համար երբ կ’որոշեն որ իրենց հասկացողութեամբ «ահաբեկչական» կազմակերպութիւններու հետ ոեւէ կապ հաստատելու չեն ինչպէս եղաւ 2006ին երբ Համասը մեծ յաջողութիւն նուաճեց Պաղեստինեան խորհրդարանական ընտրութիւններուն բայց Իսրայելը եւ ԱՄՆը մերժեցին անոր հետ գործակցիլ թէպէտեւ քուէարկութիւնը ընդունուեցաւ որպէսզ ազատ եւ առանց բացայայտ խախտումներու: Թէ այս հարցերը ինչպէ՞ս կ’որոշուին շատ կարեւոր է: Մէկ կողմէն շահեկան նախապայմաններու արհամարհումը կրնայ բանակցութեան ազդեցութիւնը նուազեցնել իսկ միւս կողմէն անփութութեամբ ձեռնարկուած նախապայմաններ կրնան դիւանագիտութեան հնարաւորութիւնը բոլորովին վերացնել:

ՆԱԽԱՊԱՅՄԱՆՆԵՐՈՒ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐԸ

Դիւանագիտութեան միջոցավ հաշտութեան հող մշակելու համար բանակցային կողմերը պէտք է իրենց համակ ուշադրութիւնը դարձնեն երկու հարցերու՝

ա) ենթակայ կառավարութեան կարողութիւնը իրմէ պահանջուած նախապայմանները լրացնելու
բ) տուեալ նախապայմաններու գոհացումով ենթակայ կառավարութեան ապագայ ռազմավարական դիրքը բանակցութեան ծիրէն ներս

Նախապայմաններ ընդունելի են այնքան ատեն որ այս սկզբունքները կը բաւարարեցնեն: Հակառակ պարագային նախապայմանները փուճ խեղկատակութիւն ըլլալէ զատ կը ծառայեն անհանդուրժողութեան եւ անվստահութեան մթնոլորտ ստեղծելու: Առաջին կէտը պարզ է, նոյնիսկ բացայայտ, բայց զարմանալի է որ միշտ չգործադրուիր: Օրինակի համար Իսրայելը Պաղեստինցիներէն, մասնաւորապէս Մահմուտ Ապպասի Ֆաթահ կուսակցութիւնէն, կը պահանջէ հրթիռաձգութեան դադրեցումը: Ապպաս Կազայէն Իսրայել ուղղուած հրթիռներու տարափը արգիլելու ուժը ունի՞. եթէ ունենար՝ Կազան փաստօրէն Ֆաթահի իշխանութեան տակ կ’ըլլար եւ ոչ Համասին: Նախապայմանը տրամաբանական է բայց սխալ հասցէին ուղղուած է, Ապպասը կարողութիւնը չ’ունի այդ կատարելու: Վիճաբանութեան սիրոյն երեւակայենք որ ունի այդ ուժը: Արդեօ՞ք այս նախապայմանը ընդունելի է: Ուրեմն մեզ կը մնայ ստուգել անոր համաձայնութիւնը երկրորդ սկզբունքին հետ: Երկրորդ կէտը կը թելադրէ արժեւորել նախապայմանին կիրարկման հետեւանքով դիրքերու փոփոխութիւնը: Ուրիշ խօսքով սակարկելու ազատութիւնն ու ազդեցութիւնը պէտք է զերծ մնայ նախապայմաններու կաշկանդիչ սովորութիւններէն: Եթէ կողմ մը որոշ քայլի մը պիտի համաձայնի եւ անոր դիմաց ձեռքէն շատ բան պիտի տայ հասկնալի է որ այդ քայլերը չ’ուզէ առնել: Այս պարագային ռմբարձակութիւնը կասեցնելով Պաղեստինցիները ոչինչ զիջած կ’ըլլան որովհետեւ այդ գործողութիւնները անմիջապէս շարունակելու կարողութիւնը տակաւին կ’ունենան:

Այն դիւանագէտները որ նախապայմաններ դնելու նախասիրութիւն ունին բայց ժողովուրդին վերաբերմունքով մտահոգուած են, զանոնք կը դնեն որպէսզի ժողովուրդին առջեւ պահպանողական երեւին եւ հակառակորդին հաւանութիւնը ապահովելու պարագային փոքր նուաճումով ներկայանան որպէսզ ազգային շահերու երաշխաւորներ: Այն դիւանագէտները որ անձնապէս դէմ են նախապայմաններու, զանոնք չափազանց անընդունելի բանաձեւումով կ’առաջարկեն որպէսզի անհամաձայնութեան պատրուակով բանակցութիւնները լքեն: Դժբախտաբար նախապայման դնելու ախորժակը աւելի մեծ է քան առողջ վերլուծութեան ջանքերը: Այս իրականութիւնը բանակցողներուն կը մղէ դէպի շատ աժան քաղաքական նպատակայարմարութեան: Այս մօտեցումը այնքան վնասակար է որ շատ անգամ նախապայմաններէ ազատ կապերու ստեղծումը աւելի նպաստաւոր կ’ըլլայ:

ՖՈՒԹՊՈԼ ԽԱՂԱԼԸ ՆԱԽԱՊԱՅՄԱՆ Չ’ՈՒԶԵՐ

Հայ-Թուրք յարաբերութեանց բնականոնացման գործընթացը իր պաշտօնական ծնունդը առաւ Հոկտեմբեր 1Օին Զուրիխի մէջ, բայց անոր պատրաստութիւնը աւելի քան մէկ տարի տեւեց եւ պահանջեց գերպետութիւններու հետեւողականութիւնը եւ անխախտ աջակցութիւնը: Դժուար է հերքել այն կարծիքը որ Հայաստանն ու Թուրքիան առանց արտաքին միջամտութեան կը կարենային իրար հետ լեզու գտնել: Թուրքիան իր սահմանը բանալով չնչին տնտեսական շահ պիտի արձանագրեր, բայց գտած շահը բացումին ընկերակցող դիւանագիտական գլխացաւը՝ այսինքն Ատրպէյճանի զայրոյթը, պիտի չ’արդարացներ: Իսկ Հայաստանը ապացուցած էր որ նոյնիսկ փակ սահմանով կրնայ տնտեսական աճ արձանագրել առանց ոչ մէկ զիջում ընելով Արձախէն: Բայց Ռուսաստան-Վրաստան պատերազմը մէջտեղ բերաւ Հայաստանի վտանգաւոր առեւտրական վիճակը՝ որ երբեք գաղտնիք չեր բայց ոչ ալ բոլորովին ըմբռնուած որպէսզ ապահովութեան խնդիր, եւ չ’ուզելով վերյիշեցինք անոր տարածաշրջանային մեկուսացումը: Իսկ Թուրքիոյ նկատմամբ այդ պատերազմը արթնցուց «Պաղ Պատերազմ»ի զգացումները եւ վախը որ Ռուսերը Թրքական սահման վերադառնալով պիտի վտանգեն իր ուժանիւթերու փոխադրամիջոցի նախանցելի դիրքը: Յիշենք որ այստեղէն պիտի անցնին Եւրոպային ուժանիւթի պահանջքները բաւարարեցնող քարիւղի եւ բնակազի խողովակները: Քանի որ խողովակներուն կառուցումը հսկայական ծախսերու նայեցաւ անոնց անխափան գործելը եւ ապահովութիւնը երաշխաւորելը Եւրապային եւ որոշ չափով ԱՄՆին հիմնական մտահոգութիւնն է: Եւրոպային՝ որովհետեւ իրենք պիտի սպառեն այդ ուժանիւթերը եւ ԱՄՆին՝ որովհետեւ այս բոլորը կը համընկնի տարածաշրջանին վերաբերեալ իր ունեցած հեռատես ծրագիրները, որոնք են Հայաստանը Ռուսաստանին գիրկէն հանել, որուն հետեւանքով Ռուսաստանին ազդեցութեան գօտին նահանջի կ’ենթարկուի եւ Պարսկաստանի հետ ցամաքային կապը կը կորսնցնէ որը աւելի կ’առանձնացնէ Պարսկաստանը:

Այս պայմաններուն տակ եւ երրորդ դէմքերու մղումներով Հայաստանն ու Թուրքիան բանակցութեան սեղանին մուրջ նստեցան յարաբերութեանց բնոյթ ճշդելու: Թէ ո՞վ աւելի կշիռք ունի պարզ է: Արդէն զօրաւորը միշտ պատրաստ է բանակցութեան նստելու որովհետեւ քաջ գիտէ որ թշնամին չի կրնար իրեն զիջումի տանիլ այլ ինք պիտի փորձէ առաւելագոյն զիջումներու մատնել թշնամիին: Եթէ զօրաւոր եղած ատեն չես բանակցիր, ե՞րբ պիտի բանակցիս: Ամեն պարագային, տուեալ նախապայմանները հաշտութիւն քաջալերելու տեղ աւելորդ փորձանքներու դուռը կը բանան, մանաւանդ մեզի համար, եւ ընդհանուր գործընթացը ձախողութեան կը տանին: Այս երկիրներուն մերձեցումը պէտք է ըլլայ առանց նախապայմաններով եւ չափազանց դանդաղ աշխատելակերպով, որովհետեւ փոքրագոյն անհամաձայնութիւնը կրնայ ընթացքը խափանել: Ի՞նչ կը նշանակէ ներկայ սահմաններու ճանաչումը կամ անբարեացակամ քարոզչութեան դադրեցումը. անկախ երկիրներու միջեւ կապեր ստեղծելու տարրական քայլերն են ասոնք: Յարաբերութեանց բնականոնացումը կը փորձեն այսպէս ներկայացնել՝ երկու պետութիւններու պաշտօնական կապերու հաստատման գործընթաց եւ ոչ աւելին, որպէսզի այս բոլորը անվնաս երեւի եւ անհամաձայն գտնուողները անտրամաբանական ու ծայրայեղ երեւին: Իրականութեան մէջ այս բոլորը պատմութեան ընթացքին Թուրքիոյ նուաճած շահերը՝ հակառակ որ անոնք անիրաւ միջոցներով ձեռք բերուած են, կու գան վերջնականապէս վաւերացնելու:

ՖՈՒԹՊՈԼԻ ՀԱՇԻՒ 0-2 ԻՍԿ ԴԻՒԱՆԱԳԻՏԱԿԱՆ ՀԱՇԻՒ…

Արտգործնախարարի ստորագրութեամբ համաձայնագիրը այժմ մտաւ երկրորդ հանգրուան: Յոյսով ենք որ այստեղ իսկական քննարկումներ կը կատարուին եւ այդ քննարկումներուն եզրակացութիւնները կը հասնին հանրութեան ի տարբերութիւն անցեալին, ուր իշխանութիւնը մակերեսային ակնարկներով թիւրիմացութիւն տարածեց: Իշխանութիւնը հարցումներու պատասխանելու ատեն միշտ կ’ըսէ թէ ամեն ինչ մեր ուզածին պէս պիտի չ’ըլլայ եւ ինչպէս Թուրքերը կրնան որոշ հարցեր մեկնաբանել մենք ալ կրնանք տարբեր մեկնաբանութիւն ունենալ: Քաղաքականութեան մէջ ընդհանրապէս մեր ուզածը տեղի չ’ունենար, ուրեմն զարմանալի չէ որ այս անգամ ալ մեր ուզածը տեղի չ’ունեցաւ: Բայց այս նախապայմաններուն շուրջ մենք ի՞նչ նպաստաւոր մեկնաբանութիւն կրնանք ունենալ տակաւին յայտնի չէ: Սահմաններու ճանաչումը ինչպէ՞ս մեկնաբանենք որպէսզի հողային իրաւական պահանջքները չթաղենք: Անբարեացակամ քարոզչութիւնը ինչպէ՞ս մեկնաբանենք որպէսզի Մեծ Եղեռնի ճանաչման գործընթացը բարի դրացնութեան չխանգարէ: Պատմական հարցեր ուսումնասիրելու միջ-կառավարական յանձնախումբը ինչպէ՞ս մեկնաբանենք որպէսզի մեր պատմութիւնը չխեղաթիւրեն: Մեկնաբանութիւն առանց հասկացողութեան իրականութիւնէ կտրուած վիճակագրութիւն է:

Վերջին երկու ամիսները ցոյց տուին որ թէեւ Հայաստանի արտաքին քաղաքականութիւնը ինքզինք յառաջադէմ կը ներկայացնէ, իրականութեան մէջ իր ուղղութիւնը յետադիմական հոսանքներու ենթակայ է: Սկսած գաղտնի բանակցութիւնները հրապարակացնելու որոշումէն եւ վերջացած Թրքական քարոզչութեան առջեւ լռութիւնով, արտագին գործոց նախարարութեան պաշտօնեաները կ’աշխուժանան միայն երբ քննադատութիւններու ելեւէջը իր գագաթնակէտին հասնի եւ այն ատեն, կարծես թէ ակամայ, տակաւին անբաւարար բացատրութիւններ կու տան եւ շատ անգամ նոյնիսկ հարցերուն հարցումով կը պատասխանեն: Նման ասուլիսներու ընթացքին տարակուսութեան զգացումը անխուսափելի է:

ԼՈՒՌ ՎՏԱՆՔՆԵՐ

Սահմանի բացումով կան երկու վտանքներ, որոնց մասին ցարդ պէտք եղած զրոյցները տեղի չեն ունենար: Առաջինը գաղթի օրէնքներու եւ համակարգի բնորոշումն է: Մտահոգութիւնս Թուրքերու ներխուժումը չէ այլ Հայաստանի հայաթափումն է: Անձիք իրենց տնտեսական իրավիճակը բարելաւելու համար կը վերաբնակուին ապրուստ խօստացող երկիրներ: Ներկայիս Թուրքիոյ մէջ արդէն յիսուն հազար հայեր կը բնակին անօրէն, այս թիւը ՀՀ բնակչութեան մօտաւորապէս երկու տոկոսը կը ներկայացնէ : Այնպէս չէ որ Թրքական մշակոյթին հանդէպ խոր համակրանք ունին որ Պոլիս գացին, բայց որովհետեւ Թուրքիոյ ուռճացող միջին դասակարգը աշխատանքի լայն հօրիզոն բացած է: Իսկ Հայաստանի մէջ դասակարգներու միջեւ եկամուտի անհաւասարութիւնը նօսրացած միջին դասակարգ ստեղծեց եւ այդպէս կը շարունակէ պահել: Յոյսով ենք որ իշխանութիւնը ծրագիրներ մշակած է, որոնք սահմանի բացումը դրդապատճառ օգտագործելով անգործութեան դէմ պիտի պայքարին: Հակառակ պարագային աժան ապրանքներու ներմուծումը կրնայ որոշ ասպարէզներներու վրայ ահագին ճնշում բանեցնել, որը ի վերջոյ անգործութեան կը տանի:

Երկրորդ վտանքը տնտեսական եւ ընկերային փորձանքներով յղի է: Թուրքիան ծանօթ է որպէսզ թմրեցուցիչներու արտադրող եւ փոխադրամիջոց ընծայող պետութիւն: Սահմանի բացումէն ետք այս շուկան ի՞նչ ազդեցութիւն պիտի ունենայ Հայաստանի տնտեսութեան եւ ընկերային կեանքին վրայ: Վստահ եմ որ «սեւ շուկայ»ի մենաշնորհները պիտի ուզեն իրենց կործանիչ սպասարկութիւնները երկնցնել դէպի Հայաստան եւ չարաշահել զայն իրենց ապրանքը անոր ցամաքին վրայէն փոխադրելով:

Վտանքներուն զուգահեր կան նաեւ սահմանի բացման հետեւանքով առաւելութիւններ, որոնց մասին կը լսենք նախապայմաններուն ջատագովներէն: Սակայն մինչեւ այսօր բոլոր այն առաւելութիւններուն մասին որ լսած ենք տնտեսական ոլորտին մէջ սահմանուած են իսկ վտանգները կը թափանցեն առնուազն տնտեսական, ընկերային, իրաւական, պատմական եւ ապահովական ոլորտները: Հայաստանի ապագայ դիրքը յաջորդող բանակցութիւններուն հաւանաբար տկարացած ըլլայ, որովհետեւ սահմանուած պիտի ըլլայ միայն տնտեսականով: Ըստ վերոնշեալ երկրորդ կէտին այս նախապայմաններու շարանը պէտք էր անընդունելի ըլլար Հայկական կողմին:

/0 Comments/by
,

Socialist Solutions

Today was the opening session of an international conference organized by the ARF in Armenia titled “Socialist Approaches to Armenia’s Challenges: Global Perspectives, Local Realities.” The two-day gathering includes both Armenian and non-Armenian delegates from around the world who have converged in Yerevan to discuss workable solutions to Armenia’s challenges.

In a press conference earlier this week, ARF member and vice-president of the Socialist International, Maria Titizian, elaborated on the motivation behind the conference by stating, “Today in Armenia, we have extreme wealth amidst extreme poverty, issues of higher education, women’s rights, and the protection of children’s rights. In this regard, it is important to analyze the experience of other nations, which is what we will be attempting to do with this conference.”

Below is video of the opening day of the conference, as well as commentary by Dr. Karen Khanlarian (editor of the ARF’s official organ Droshak) and Artsvik Minassian (ARF Parliamentarian).

They speak about the need to inject socialist policies into governance in Armenia as the key to solving the pressing socio-economic challenges plaguing the nation. Rather than simply leaving the free-market to run wild, they propose shaping policies on the basis of  such core human values as freedom, solidarity and social justice.

/0 Comments/by
,

Photos & Video From the Free Berivan Protest

Armenian and Kurdish Youth Demonstrate For Human Rights at Turkish Consulate in LA

LOS ANGELES–Armenian and Kurdish youth surrounded the Turkish Consulate in Los Angeles on March 24, protesting to expose the plight of  a 15 year old Kurdish girl jailed in Turkey on trumped-up charges of “terrorism.”

Berivan, detained this past October at a pro-Kurdish rally in the Turkish city of Batman, was charged with shouting slogans and throwing stones. Despite denying these accusations and explaining that she was not part of the rally, Berivan was sent to jail for eight years. There are currently hundreds of other Kurdish children in Turkish jails for similarly false accusations and minor offenses.

The demonstration was organized by the United Human Rights Council in conjunction with the Armenian Youth Federation, ARF Shant Student Association, American Kurdish Information Network, Kurdish American Youth Organization and Kurdish Community of Southern California.

Ralph Fertig, a well-known nonviolent activist and professor at USC, spoke  at the protest. Fertig is a plaintiff in a current U.S. Supreme Court case that will determine whether speaking out on behalf of the Kurds constitutes support for terrorism under U.S. law.

Below are photos and videos from the demonstration:


/0 Comments/by
,

Free Berivan!

Join the United Human Rights Council (UHRC) and a coalition of Armenian and Kurdish youth organizations on March 24 for a demonstration in front of the Turkish Consulate (6300 Wilshire Blvd, Los Angeles, 90048), calling for the release of 15-year-old Berivan Sayaca from Turkish prison.

Berivan was falsely arrested on October 9 in Turkey and jailed for 8 years.

Her alleged crime: throwing stones and shouting slogans in a pro-Kurdish protest.

In reality, Berivan was on her way to visit her aunt when Turkish police snatched her up near the demonstration and accused her of “terrorist” offenses. Berivan was beaten and forced to confess to “crimes” she did not commit.

Today, Berivan languishes in prison with 2,622 other minors currently serving sentences in Turkish jails.

The majority of these children are Kurds who, as second-class citizens in Turkey, will likely be subject to abuse and mistreatment so common in the Turkish prison system.

“Why did they use force against me? My legs are still covered with bruises. They put this cream on my legs to cover the bruises so no one can see them. They hit me a lot when they first took me in. I don’t know why they treated me like this. I’m only 15…. I never deserved this place.”   -Berivan

Demand an end to Turkish human rights abuses!

Demand freedom for Berivan and all Kurdish children in Turkish jails!

Background information:
http://www.guardian.co.uk/world/2010/jan/31/turkey-terror-jail-human-rights

Online Petition:
http://www.petitiononline.com/be1r1van/petition.html

/0 Comments/by
,

Marking International Women’s Day, Armenian Weekly Publishes Special Insert Dedicated to Women’s Issues

March 8 marks International Women’s Day (IWD). On this occasion, the Armenian Weekly features a series of articles dedicated to women’s issues. Haytoug presents links to the articles below.

These articles are “a testament to the Weekly’s continued insistence on shedding light on women’s issues,” said Weekly editor Khatchig Mouradian.

“Over the past several years, we have not waited for special occasions like IWD to shed light on these issues. Violence against women, issues of equality, and women’s rights have been at the center of our attention. This publication is simply a continuation of this recently established ’tradition,’” he added.

The Weekly plans to publish a special insert every year on IWD.

Click on the titles below to view the articles:

The Armenian Woman: From Progressive Emancipation to Conservatism
By Maria Titizian

What do we know about women’s experiences?
By Talin Suciyan

Nationalism and Sex
By Lara Aharonian

Celebrating the Armenian Woman
By Kristi Rendahl

Accepting New Challenges
By Lalai Manjikian

Armenian Dance: The Drive of Armenianness
By Anahid Babayan

An Unpaid Debt
By Henry Dumanian

Strength from Women
By Jirair Ratevosian

Also from the Weekly:

To Hell with the Roses
By Khatchig Mouradian

Never-Ending Rape
By Henry Theriault

/0 Comments/by
,

AYF To Protest Azeri Consul General At World Affairs Conference on March 4

GLENDALE–The Armenian Youth Federation will beprotesting Azerbaijan’s Consul General of Los Angeles, Elin Suleymanov, at the Pacific Club (4110 Macarthur blvd. Newport Beach, CA)  on Thursday, March 4 from 6-9pm. Suleymanov will be speaking about Azerbaijan’s role in the world at an event sponsored by the World Affairs Council. The Azeri diplomat will also be discussing Azerbaijan’s position on  Nagorno-Karabakh and Armenia.

“With this latest event, the Azerbaijani Government continues its decades long campaign to deny self-determination to the people of Nagorno Karabagh, undermining international peace talks with threats of war and an ongoing blockade against neighboring Armenia,” stated protest organizer Caspar Jivalagian. “For this reason, we must stand strong and demonstrate our resolve to stop the lies and propaganda of the Azeri government and to support the peope of Artsakh.”

The protest comes days after the 22nd anniversary of the deadly pogroms of Sumgait on Feb. 27, 1988, which marked the beginning of a systematic campaign by Azerbaijan’s OMON Special Forces to use massacres and violence to forcefully uproot Armenians from Azerbaijan and Nagorno-Karabakh.

The events in Sumgait, which came as a direct response to Armenians’ expression of their right to self-determination in 1988, were followed by equally violent pogroms in the Azeri cities of Kirovabad, Baku and later in the Northern Shahoumian district of Nagorno-Karabakh. The  violence against Armenians eventually escalated and Azerbaijan  launched a military invasion into Nagorno-Karabakh, sparking a devastating war in the region that ended in 1994 with a ceasefire that left the Nagorno-Karabakh Republic free from Azeri rule.

Though a fragile state of “no peace, no war” has held over the years, Azerbaijan has refused to cooperate in internationally mediated peace talks with Armenia and has instead threatened to take Karabakh by force.  On February 25, Azerbaijan’s Defense Minister, Safar Abiyev, stepped up Baku’s war rhetoric, this time threatening to launch an inevitable “great war” against Armenia and Nagorno-Karabakh.

These remarks, explained Jivalagian, are part of a well-documented pattern of threats and corresponding cease-fire violations initiated by the Azerbaijani Government.

“Concerns regarding Azerbaijan’s destabilizing actions in the region are compounded further when Azerbaijan’s grim human rights record is taken into consideration,” he said, adding that a country threatening to wage war on a democratic  neighbor should not be allowed a forum in the United States. “Since Azerbaijan’s representative will be speaking here, we feel it is our obligation as human rights activists to inform the people attending the World Affairs Council event about Azerbaijan’s growing war rhetoric and rampant disrespect of human rights and democracy.”

/0 Comments/by

Մաշտոցեան Քաղաքականութիւն

Ամարաս վանքը եղած է Արցախի եւ ինչու չէ՛ հայկական ամենէն պատմական եւ Քրիստոնէական կեդրոններէն մէկը։ Ամարաս կը գտնուի Մարտունի քաղաքէն մօտաւորապէս 10քմ հարաւ-արեւելք, Խազազի եւ Լուսաւորիչի սարերու միջեւ, Սօս գիւղին մօտ։

Ինչպէս մեր միւս պատմական եկեղեցիներն ու վանքերը, Ամարաս նոյնքան, եթէ ոչ աւե՛լի, հետաքրքրական առասպելներ ունի։ 4րդ դարու սկիզբը Ամարաս վանքը կառուցուած է Գրիգոր Լուսաւորիչի հրամանով եւ իր թոռը, Գրիգոր եպիսկոպոսը, շինարարութիւնը աւարտած է։ Ներկայիս գտնուած մատուրին խորանի բաժինը շինուած է 5րդ դարու վերջը, Վաչական Գ Բարեպաշտ թագաւորի հրամանով, հիմնադիր Գրիգոր եպիսկոպոսի գերեզմանին վրայ։

Ամարասի վանքը հոգեւոր կեդրոն ըլլալու կողքին, 5րդ դարէն սկսեալ կը դառնայ նաեւ մշակութային ու տնտեսական կեդրոն, մանաւա՛նդ երբ Մեսրոպ Մաշտոց վանքին մէջ կը հիմնէ Արցախի առաջին դպրոցը։ Հետաքային, այս դպրոցը գլխաւոր դեր պիտի ունենայ հայկական ձեռագիր լեզուի կազմաւորման եւ աճման գործընթացքին։

5րդ դարէն ետք, Ամարաս Վանքի ճակատագիրը կ’ամփոփէ Հայ ժողովուրդի մօտաւորապէս հազար տարիներու պատմութիւնը։ Դարեր շարունակ, Ամարաս վանքը ներփակուած էր հաստավեմ պարիսպներով եւ դարձած էր բերդամրոց ոեւէ մօտակայ վտանքի ժամանակ։ Այս պատճառով ալ տարիներ շարունակ միշտ աւերածութեան ենթարկուած է։ 5րդ դարուն արդէն իսկ գրաւուած է Պարսիկներուն կողմէ, ետքը՝ 7րդ դարուն Արաբներու կողմէ, իսկ 13րդ դարու վերջաւորութեան՝ Մոնկոլ Ճենկիզ Խանի զօրքերուն միջոցաւ, սակայն վանքը միշտ ալ արագօրէն վերականգնած է։ Վանքը բազմաթիւ անգամներ քանդուած եւ վերակառուցուած է որ ան դարձած է ժողովրդական աւանդութիւն։ Այս աւանդոյթը լսելով՝ մօտաւորապէս 150 տարիներ ետք, աւերակիչ Լենկթիմուրի զօրքերը կը յաջողին անգամ մը եւս քանդել գեղեցիկ Ամարասը եւ վանքին քանդուած քարերը մէկիկ-մէկիկ կը նետեն գետին մէջ, որպէսզի այս անգամ անկարելի դառնայ անոր վերակառուցուիլը։ Կ’ըսուի թէ, Լենկթիմուրի զօրավարներէն փրկուած Հայ վարդապետները թշնամիին հեռանալէն ետք, փախած են իրենց թաքստոցներէն եւ Երասխ գետէն քարերը հանելով վանքը վերակառուցած են… Լենկթիմուրը չլսէ…։

Այս վերջին արշաւանքին իբրեւ հետեւանք, Ամարաս խիստ կերպով աւերուեցաւ, սակայն երբէք եպիսկոպոսի աթոռը չկորսնցուց եւ այդ ամենէն դժուարին պայմաններուն մէջ միշտ ալ եղաւ Հայ մշակոյթի ու լեզուի կեդրոն։ Այսօր շատ մը թանկարժէք ձեռագրեր ունինք մեր գանձարաններուն մէջ շնորհիւ այս վանքին։ Այժմ Ամարաս իր բաց մոխրագոյն սրբատաշ քարերով, Արցախի տեսարժան վայրերէն մէկն է։ Տակաւին պարիսպներէն եւ վանքի օժանդակ շինութենէն կարգ մը բաժիններ պահպանուած են, նաեւ այնտեղ յայտնաբերուած է 925 թուականով թուագրուած խաչքար մը. (պէտք է այստեղ յիշենք որ, թուագրուած խաչքարերը աւելի վաւերագրական են հետեւաբար՝ աւելի յարգի)։

Ամարասի աւանդոյթը զիս կը մղէ զանազան մտորումներու ի տես ազգային եւ հասարակական կեանքին…

Մենք 21րդ դարուն տակաւին մեր գաղութները կը փորձենք ղեկավարել Լենկթիմուրի օրուայ Ամարասի վարդապետներուն որդեգրած քաղաքականութեամբ փոխան՝ Մաշտոցի։

Միշտ օտար թշնամիի վտանքը մեզ զօրակոչի կ’ենթարկէ պաշտպանելու հայրենիքը կամ բարգաւաճելու ժողովուրդի պայմանները, կարծես թէ վարժ չենք խաղաղ ժամանակներուն համագործակցութեամբ, սէր միութեամբ յառաջխաղաց ունենալու… Լենկթիմուրը յաղթական…

Միշտ կը փորձենք ժողովուրդը զգաստ եւ արթուն պահել թշնամիի մօտալուտ վտանգը յայտնաբերելով։ Կը կարդանք եւ կը լսենք Ազերիներուն ներկայ բանակին հզօրացումը. կամ ահազանգ կը հնչեցնենք Թուրքիոյ Հայաստանը մեկուսացնելու քաղաքականութեան դէմ, որպէսզի գաղութներ եւ ինչու չէ հայրենիքի հայկական բոլոր զանգուածները զօրաշարժի ենթարկուին եւ բրնցքուելով աշխատանք տանին ի նպաստ հայրենիք-սփիւռք հզօրացման։

Դժուարին ժամանակներու ժողովուրդ ենք։ Ինչո՞ւ խաղաղ ժամանակը չ’օգտագործել բարեզարդելու եւ զարգացնելու հայրենիքը… եթէ վտանք գոյութիւն չունի, շատ աւելի կարեւոր գործունէութիւններ կան, օրը մէկ՝ կազմակերպութիւն ստեղծել եւ միւս խմբակներուն դէմ պատերազմ մղել, կամ երկու թեմերու եկեղեցիներ մէկ թաղի մէջ զետեղել եւ վիճաբանիլ թէ՝ որ մէկը «մեր»ն է, կամ ալ, հին լուրերով տասը հատ օրաթերթ տպել եւ 1970-ականի որակով հեռատեսիլի կայաններ ստեղծել՝ աւելի թափով այս խայտարակութիւները զրուցելու։

Ղեկավար չկա՞յ. ով որ ինքզինքը մխրճած է քանի մը հայկական կազմակերպութիւններու մէջ եւ պաշտօններու տէր է՝ ինքն իրեն ղեկավար կը կարծէ եւ նայելով շուրջի իր ընկերներուն, որոնք կ’ուզեն իր պաշտօնը տիրանալ կը համոզուի, որ ինք ղեկավար է եւ թէ համայն հայութիւնը իր ցանած սերմերու պտուղները կը վայելէ. վերջապէս ամէն մարդ իր աթոռին տիրանալ կ’ուզէ, կը նշանակէ որ ինք բան մը կ’ընէ, իսկ այն անձերը, որոնք քիչ մը հեռուէն կը դիտեն ո’չ կը տեսնեն սերմ եւ ո’չ ալ պտուղ, այլ՝ անձնասէր սերմնացաններ։ Նոյն ղեկավար թեկնածուները, միշտ իրենց նուագով-աթոռախաղ կ’ընեն ապակիէ պարիսպի մը մէջ… միայն իրենք կը լսեն այդ երաժշտութիւնը եւ գիտեն այդ կոպիտ խաղը, իսկ ժողովուրդը զիրենք ապակիին ետեւէն կը դիտէ եւ իրենց ապարդիւն հեւքը տեսնելով ապշահար կը հեռանայ…։ Լենկթիմուրը անգամ մը եւս յաղթական։

Եկէ՛ք խաղաղ ժամանակները ի նպաստ մեր ժողովուրդի պայծառացման, հայրենիքի եւ Ամարասի ու անոր պէս հազար ու մէկ վանքերու, ուսումնարաններու եւ կրթօճախներու կառուցման ծառայեցնենք։ Մեր հայկական հոգեբանութենէն դուրս բերենք թշնամիներէ վախնալով ճգնաժամեր ստեղծելու քաղաքականութենէն։

Հայը պարտի տիրանալ խաղաղ ժամանակներու մէջ ստեղծագործելու գաղտնիքին…

/0 Comments/by
© 2018 AYF West. All Rights Reserved.